شاید خاطره ای ته جیبت مانده باشد که هنــوز گرمــ است....

هوالمحبوب:

توی یه مقطعی از زمان یه سری اس ام اس ها اپیدمی میشه...انگار که این مریضی مسری و همه گیره و من همیشه یادم می افته که یه شب وقتی یکی از این اپیدمی ها را براش فرستادم و آخرش نوشتم ویکتور هوگو و شایدم شکسپیر و شاید هم دکتر شریعتی (!)، بهم گفت از الی انتظار میره شبیه بقیه حرف نزنه و حرفهای بقیه را تکرار نکنه...

واسه همین وقتی از این اپیدمی ها برام میاد هیچ وقت به تکراری بودنش فکر نمیکنم ،همیشه به این فکر میکنم که شاید هیچ بچه ی جناب سرهنگی نبوده که بهشون بگه از شما انتظار نمیره شبیه بقیه حرف بزنید. و اونا هی یک جمله را زمزمه میکنند برای هزار نفر ،تا برسند به سال بعد و این سیکل هی تکرار بشه....

داشتم آماده میشدم برم آموزشگاه که اس ام اس اومد :

وقت خریدن لباسای پاییزی دقت کن ...

لباسی بخر با جیبهای بزرگ و به اندازه‌ی دو تا دست ... 

شاید همین پاییز عاشق شدی ...!!!

وقتی خوندم خنده م گرفت...باز باید جیبم را سهیم کنم با کسی که قراره بیاد و نیاد و میاد و نمیاد...باز پاییز و باز جمله ها و آرزوهای دو نفره...باز یه عالمه آدم که دلشون بارون و هوا و لباس و روزهای دو نفره میخواد...باز چتر و باز قدم زدن با خیالی که خیس میشه و نمیشه و باز حکایت من و پالتویی که اندازه ی دستی دیگه هست و نیست....خدای من چقدر آدم دلشون منتظره!

بند کفشهامو میبندم و خداحافظی میکنم و راه میفتم و جواب اس ام اسش را میدم :

جیب پالتوی من کفش سیندرلاست

هر موقع پیداش بشه و بیاد، دستش توی جیبهام جا میشه

اصلا دست هرکی توی اون جیب جا بشه ،سیندرلاست و باید عاشقش شد....

جیب بزرگ واسه چی؟جیبی که بزرگ باشه دست تمومه دنیا توش جا میشه

و جیب پالتوی من فقط اندازه ی دست سیندرلاست!

موقع خرید لباسهای پاییزی فقط دقت کن اونقدر جیبهاش گرم باشه که دست سیندرلات یخ نکنه...اندازه ی جیب مهم نیست...اندازه ی جیبت اندازه ی دلت باشه که با تمام کوچیکیش تمام دنیا توش جا بشه ولـــی فقط اندازه دست اون باشه...

طول کوچه را تموم میکنم و میرسم به خیابون...

جواب میده :

"حالا تا کی بشینیم دستش اندازه ی جیب مبارک بشه؟یعنی راه بیفتیم ببینیم دست کی اندازه ی جیبمون میشه؟

ول کن الی دلت خوشه ها!میخواست بیاد تا حالا اومده بود و به زور هم شده بود دستش را اندازه میکرد..."

دستم را بالا میکنم تا تاکسی بایسته.

-بزرگمهر آقا؟

- بعله!

سوار تاکسی میشم...پنجره را میکشم پایین و دستم را میگیرم بیرون تا تمومه قطره های بارون را بگیرم و هوای خنک پاییزی پخش بشه توی صورتم....فقط یه جمله براش مینویسم و گوشی را میذارم توی کیفم و چشمام را میبندم و تمام پاییز را نفس میکشم...

" چه زیبـــــا می شود کســـی وقتی بیـــــاید، که قـــرار نــیست ..."

الـــی نوشــت:
یک)حکایت گم شدنش را از زبان الــی از اینجا گوش کنید>>>>"عکســـــش؟ درست شکــــل خـــودم بـــود مــــــثل مـــــن ..."

دو)آه بگذار گم شوم در تو ....کس نیابد ز من نشانه ی من... و این هم یک قصه ی دیگه از جیب پالتوی من!

سـهـ)راست میگفت.با اسمی که روی آدمها میذارم و براشون انتخاب میکنم بهشون وجهه میبخشم...حتی بدون اینکه بخوام یا بگم بهشون ، میگم از تو بعیده!
ولی قول دادم دیگه به کسی نگم از تو بعیده...حتی اتمام حجت هم نکنم...اینطور اگه خطایی دیدم میتونم به خودم بگم تقصیر من بود که از اول نگفتم!!!!وقتی تقصیر میفته گردن خودت کمتر درد میکشی....اینطور بهتره!

چاهار)میلیون ها و میلیاردها آدم توی این دنیا هستند و همه شان میتوانند بدون تو زندگی کنند، آخر من بدبخت چرا نمیتوانم؟!                                                                   " رومن گاری"

پنجـ) مهــــــــر با تمام بی مهریـــش ،تـــمـــومــــ شـــد.....همیــــن!