خوشبختیت آرزومه ،حتی با من نباشــــــــــــــــی....

هوالمحبوب: 

این روزها هی اتفاقات خوب وبد من را میبره به گذشته .به دیروز به یه ماه پیش به یه سال پیش به هزارسال پیش ولذت میبرم وآه میکشم وغصه میخورم ومیخندم واشک میریزم....به قول "علیرضا" خدا بیامرز(!!!) :انگار که من اصلا مال امروز واینجا واین مکان وزمان نیستم...انگار جایی توی گذشته گم شدم . گذشته ای که شاید اونقدرها هم قشنگ نیست...ولی من دوستش دارم..بادرد دوستش دارم..با اشک دوستش دارم.... 

فرشته زنگ میزنه ومیگه شهرضا قبول شده و من:هوراااااااااااااااا! 

لیلا زنگ میزنه ومیگه قبول نشده ولی رتبه ش خوب شده .یعنی تکمیل ظرفیت قبولم؟

و من :حتما قبولی!تو رتبه ی خویبی گرفتی.من مطمئنم قبولی.بهت قول میدم.... 

سمیه زنگ میزنه ومیگه قبول نشده ومن: گوربابای دانشگاه!مگه من قبول شدم ورفتم کجا را گرفتم؟خیی دلت میخواد بری دانشگاه بذار واسه سال دیگه.بهتر قبو ل نشدی..امسال ظرفیتها ورشته ها افتضاح بود.... 

آزیتا:من که قبول نشدم.

و من :حالا اونا که قبول شدن خیلی حالیشون بوده؟نه بابا! اطلاعات تو بیشتر از تمومه اونایی هست که قبول شدند....قبول نشدی که بشینی یه دانشگاه حسابی قبول بشی.... 

مریم:من قبول شدما! من:من با تمومه وجودم بهت افتخار میکنم..(این رو با بغض بهش میگم.چون دقیقا درکش میکنم!) 

آچیلای: خاک برسرم!قبول نشدم!میرم ترکیه واسه ارشد .اونجا واسه ما که ترکیم تحصیلات ارزونتره. 

من:ای ول! اونجا هم بهتره هم باکلاستره هم معتبر تره!بهتر که قبول نشدی..... 

گیلاسی بالاخره قبول شدم!من:مبااااااااااااااااااااااارکه!....  

خانم اتحادی: من قبول شدم اما چابهار! 

من: ای ول چابهااااااااااار!کنار دریا عشق وحال! 

خانم اتحادی:همه میگن چابهار هم شد جا؟به نظرت نرم بهتره ، نه؟ 

من:بیخود!ابه همه چه؟؟این همه زحمت کشیدی که نری؟بیخود خودم به زوور میفرستمت.....

و...................... 

یاد خودم میفتم....دوسال پیش بود...وقتی اعظم عمه بهم گفت قبول شدم توی بغل فاطمه م کلی گریه کردم.توی بد موقعیتی بودم..توی بد مرحله ای از زندگی وفقط کار خدا بود که دست به کار شده بود.اینترنت نداشتم..حتی پول هم نداشتم برم کافی نت چک کنم...اعظم گفت قبول شدم.اول به نرگس خبر دادم..کلی جیغ زد وکلی خوشحال شد..بعد به فرزانه.مجبور شدم به اون دومین نفر بگم....چون میخواستم بابا هم بشنوه وبدونه قبول شدم اگرچه فقط تعجب کرد واسش مهم نبود وهنوزم نیست...وبعد به بچه ی جناب سرهنگ.....کلی خندیدیم.... 

یادش بخیر....بعد به همه اس ام اس دادم که قبول شدم...زنگ پشت زنگ وگریه پشت گریه....همه خوشحال بودن...توی بد موقعیتی از زندگیم بودم وفقط این میتونست درد من را کمتر کنه.... رفتم یه کلاسور خوشگل خریدم ویه عالمه خودکار رنگی ویه جامدادی سورمه ای!مثل بچه مدرسه ای ها! 

چقدر توی دانشگاه بچه ها سر به سرم میذاشتند بابت خودکارهام!چقدر استاد "گرد" باهام شوخی میکرد.....

یادش بخیر..... 

چقدر به همه ی کسایی که الان قبول شدند حسودی میکنم...به حسشون ..به موفقیتی که درحال حاضر براشون بهترینه..به چیزی که هنوز قدرش رو نمیدونند.... 

دوسال پیش من توی همین جایگاه بودم والان دارم از همین اتفاق درد میکشم!!!!! 

خیلی ها بهم نگفتند قبول شدند یانه! 

ولی امیدوارم شده باشند. درسته ازشون خبر ندارم وتوی زندگیم نیستند وگم شدندودرستش همین بوده که نباشند اما امیدورام که اونی بشه که دلشون میخواسته ومیخواد

مطمئنم "آریو "قبول شده.با یه رتبه ی خوب ،توی یه دانشگاه خوب.آریو ،همونی که قضاوت کرد وگفت قضاوت نکنم.(اگه اینجا رو خوندی بدون واست یه عالمه خوشحالم!یه عالمه.انگار که تموم بستنی های دنیا را خورده باشم!!!!)  

مطمئنم "فاطمه "قبول شده..یعنی امیدوارم شده باشه، نیلوفر،ماندانا،زهرا،محمد و تو ... 

حتما تو هم قبول شدی....امیدوارم که شده باشی 

خوشحالیه تمومه آدمای زندگیم آرزومه. شروع یه فصل جدید ویه عالمه اتفاقای جدید.....

بازار قبولی دانشگاه وارشد وکارشناسی وکاردانی داغه ومن دارم برای امتحان فردا آماده میشم....واسه یه عالمه تئوری مدیریت.فردا بعد از امتحان واسه دو روز میرم  تهران پیش هانیه.پیش یه قسمتی از گذشته م که تا حالا کنارم بوده.شاید قدم زدیم..شاید کلی حرف زدیم.شاید گریه کردیم.شاید بستنی خوردیم وشاید فقط نشستیم وهمدیگه را سیر نگاه کردیم.باز هم یه جاده که من را به دانشگاه میرسونه ومن هنوز دلتنگم....دلتنگ شهرو اتفاقاتی که اون طرف جاده ست...دلتنگه خودم....